De relatieve politieke rust na de chaos rond de federale begroting, is voor FiveThirtyEight’s Nate Silver aanleiding geweest om een nieuw systeem voor politieke voorspellingen te introduceren. Nu de peilingen geen éénduidig beeld van de strijd in de Republikeinse partij om de presidentiële nominatie geven, heeft Silver een manier gevonden om media aandacht voor potentiële kandidaten te kwantificeren. Vier jaar geleden voorspelde een dergelijk systeem dat McCain en Obama de nominatie van hun partij in de wacht zouden slepen, terwijl ze er beiden in de peilingen niet goed voor stonden. Als media-aandacht ook dit jaar weer een goede graadmeter is, sleept Donald Trump of Sarah Palin de Republikeinse nominatie in de wacht.
Sarah Palin
Silver houdt al maanden bij hoe frequent potentiële kandidaten in de media genoemd worden als mogelijke Republikeinse presidentskandidaat. Gedurende lange tijd ging Sarah Palin in die lijst eenzaam aan kop. In november 2010 werd Palin in haar eentje zelfs vaker genoemd dat alle andere 22 potentiële kandidaten bij elkaar. Tot begin dit jaar was elk gesprek over de Republikeinse primaries een gesprek over Sarah Palin en haalde geen van de andere kandidaten meer dan 10 procent van de media aandacht binnen.
De laatste tijd is Palins ster echter tanende. In maart zakte ze voor het eerst naar de tweede plaats op de lijst achter Newt Gingrich en deze maand staat Donald Trump aan kop. Maar liefst 40 procent van de aandacht gaat nu naar Trump, terwijl hij zich nog niet kandidaat heeft gesteld. Volgens vooraanstaand conservatief columnist Charles Krauthammer heeft Trump echter de knoop al wel door gehakt. Hij zou inderdaad een gooi gaan doen naar het Witte Huis.
Voorspelling
Vier jaar geleden gold de lijst van media-aandacht zoals gezegd als een goede voorspeller voor de verkiezingen. Obama en McCain kregen consequent de meeste aandacht en sleepten hun nominaties in de wacht. Palin en Trump lijken echter nauwelijks serieuze kandidaten te zijn, dus dat werpt de vraag op wat er aan de hand is. De aandacht voor Palin, vooral enkele maanden geleden, en nu voor Trump, lijkt vooral voort te komen uit onvrede met de andere kandidaten. De potentiële nominatie van Obama was iets bijzonders en ook de straight-talk-express van John McCain maakte de tongen los. Favorieten als Romney, Huckabee en Pawlenty lijken echter weinig tot politiek activisme te inspireren. De Republikeinse voorverkiezingen worden voorlopig gekenmekt door de saaiheid van de kandidaten, en dus is het niet opmerkelijk dat de media boven op enkele markante figuren springen.
Media spelen uiteraard een belangrijke rol in de campagnes en voorverkiezingen. Veel aandacht voor een kandidaat betekent veel naamsbekendheid en waarschijnlijk veel stemmen. Het is de vraag of Obama en McCain hun nominaties in de wacht hadden kunnen slepen als ze niet zo nadrukkelijk als kanshebber door de media naar voren waren geschoven. De kandidatuur en kansen van Donald Trump lijken te bestaan bij de gratie van de media en dat zal hem geen windeieren leggen. De hype rond Trump kan een self fulfilling prophecy worden. Hoe vaker hij als kanshebber genoemd wordt, des te meer zal hij een kanshebber worden. Trump en Palin zijn vooral waardevol om de verkiezingen interessant te maken. De vraag is echter of het zijn van een politieke clown genoeg is om de nominatie in de wacht te slepen.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 twee wekelijks verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
