Fotograaf Henri Cartier-Bresson (1908-2004) zei ooit: “Photography is nothing, it’s life that interests me.” Vanaf 2004 toen ik begon te fotograferen met een kleine Canon Ixus (3,4 megapixel…), kon ik mij helemaal vinden in deze uitspraak. Want waarom zou je wat moeten weten van sluitertijd en diafragma als die kleine pocketcamera toch alles zelf doet? En nog goed ook.
Tot op de dag van vandaag weet ik weinig van techniek, maar heb ik altijd mijn cameraatje bij mij, inmiddels de derde kleine Canon. Het liefst fotografeer ik op straat, mensen in steden, soms stiekem. Het alledaagse. En dan thuis zo snel mogelijk het resultaat van die dag bekijken, uitzoeken, wel of niet kaderen en op Flickr zetten.
Nog steeds heb ik daar geen genoeg van, maar het gaat soms wel een beetje vervelen. Dus maak ik nu ook portretten van vrienden en kennissen met een digitale spiegelreflexcamera. Inmiddels ben ik van gedachte veranderd: techniek is wél belangrijk. Om te verbeteren, te vernieuwen. Dus sorry Henri, het wordt toch: “Photography is interesting and it’s life that interests me…”
